Hij filmt alleen voor de herinnering, het kan niet uitlekken.

Haar huid was glad onder het schemerige licht, elke druppel zweet glinsterde op haar borsten die deinsden van de snelle ademhaling. Hij hield de telefoon voorzichtig vast, zijn ogen waren zacht maar ook vol passie: "Laat me een kleine foto maken als souvenir... Wees gerust, niemand zal het zien."
Eerst aarzelde ik, maar je ogen keken me zo ernstig aan, dus ik knikte alleen maar lichtjes. Op het moment dat de lens naar haar toe draaide, leek haar hele lichaam heet te zijn. Ze boog zich steeds zachter, elke beweging werd traag en streelde uitdagend.
"Heb je gefilmd? Kun je duidelijk zien?" – vroeg ze zachtjes met een zachte stem, stak toen haar hand uit om haar haar voorzichtig uit te pakken en leunde zachtjes voorover zodat haar ronde borsten voor de camera uitstaken. Toen hij zich omdraaide, kreunde hij zachtjes omdat hij het te warm had, zijn handen bleven nog steeds elke vloeiende ronding op zijn lichaam strelen.